Je Tsongkapa:Letter to Ngawang Drakpa
[Following is the entrie text of Je Tsongkapa's Epistle to Ngawang Drakpa on the Occasion of the Ordination of the First Monks of Gyalrong. Master Ngawang Drakpa, also known as Tsako Wonpo ("the friar of the lineage of the Kings of Tsako"), was one of Je Tsongkapa's closest disciples. After he had trained him in the Dharma, Je Tsongkapa sent Ngawang Drakpa to a distant region in east Tibet, entrusted with the mission of establishing a number of monasteries and training Buddhist monks.]
[The ensuing correspondence between the teacher and his faraway disciple has provided us with several true classics of Buddhist thought, including the following demonstration of the role of an ethical life in developing one's ability to meditate and perceive emptiness. Another letter from Je Tsongkapa to Ngawang Drakpa during this period contains the famous Three Principal Paths, which along with the commentary of Pabongka Rinpoche has been translated in the book The Principal Teachings of Buddhism. The introduction to this book also contains more detail on Master Ngawang Drakpa's life, and his close relationship to Je Tsongkapa.]
[Please note that the version of the letter available for translation contained a number of printing errors that have been corrected to the best of our ability; we hope to obtain another edition later for comparison.]
༄། ན་མོ་གུ་རུ་མཉཛུ་གྭོ་ཤའཱ་ཡ།
I bow down to my Lama, Gentle Voice.
།ཀུན་གྱི་མ་འདྲིས་མཛའ་བཤེས་ཏེ།
།བླ་ན་མེད་པའི་གྲོགས་ཀྱི་ཕུལ།
།ཕོངས་པ་རྣམས་ཀྱི་གཉེན་གཅིག་པུ།
།ཟླ་མེད་སྟོན་པ་དེར་ཕྱག་འཙལ།
I bow down to the matchless Teacher,
Unknown to us our most loving friend,
An ultimate and a peerless companion,
The one brother we the needy possess.
།དེ་ཡི་བསྟན་པ་གཅིག་པུ་ཉིད།
།འགྲོ་བའི་ཉེར་འཙོར་མཐོང་གྱུར་པ།
།དེ་ཡིས་རང་གི་སློབ་མ་ལ།
།བརྟཟེ་བའི་བསམ་པས་འདི་སྐད་གླེང་།
I have seen that the only sustenance
For living kind is his teachings alone;
And so in love I impart these words
To the one who is my disciple.
།སྐྱེ་དགུ་རྣམས་ཀྱི་ཕན་བདེའི་གཏེར།
།རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་དམ་པའི་ཆོས།
།ཡོངས་སུ་འཛིན་ལ་མ་ཞུམ་པ།
།བུ་ཁྱོད་རིང་དུ་རྒྱལ་གྱུར་ཅིག།
The high Dharma of the Victorious Ones
Is a goldmine of happiness for all beings;
And you, my son, are its fearless keeper
I pray you may reign for a thousand years.
།བློ་ལྡན་ཁྱོད་ཀྱིས་ཐུབ་བསྟན་ཉི་མའི་འོད།
།གང་དང་བྲལ་བའི་མཐའ་འཁོབ་མུན་གླིང་དུ།
།ཐུབ་པའི་བརྟུལ་ཞུགས་དྲི་མེད་འཛིན་པ་ཡི།
།ཤའཀཡའི་སྲས་ཀྱིས་གང་བར་བྱས་ཞེས་གྲགས།
Wise one the news is that you have brought
The sunlight of the Able One’s word
To that dark far land, and filled it with princes
Of Buddha kings practicing hard and pure.
།ཙུལ་དེ་གསལ་བར་བྱེད་པའི་འཕྲིན་ཡིག་ནི།
།དོན་བཟང་ཙོགས་འབྲུ་བཟང་པོ་སྐྱེས་དང་བཅས།
།ཉིད་ཀྱི་དྲིན་གྱིས་ཁྱིམ་ནས་མངོན་བྱུང་བ།
།འགའ་ཡིས་བདག་གི་གམ་དུ་ཕྱིན་པར་བྱས།
A letter informing me of these tidings,
Lovely thoughts in lovely stars of words,
Has due to your kindness reached me here,
Borne by several freed from the family life.
།དེ་ཙེ་བདག་ཡིད་ཤིང་བལ་ནི།
།ཉིད་ཀྱི་ཀུན་སྤྱོད་སྐྱོན་མེད་པའི།
།དྲི་ཡི་བཞོན་པས་དབང་བྱས་པས།
།ཕྱོགས་དེར་ཀུན་ཏུ་སོང་བར་གྱུར།
When the note touched my hand
The wind of your immaculate deeds
Swept up the cotton wisp of my mind
And carried my thoughts to you there.
།རྒྱལ་བའི་གསུང་རབ་མ་ལུས་སྡེ་སྣོད་གསུམ།
།དེ་ཕྱིར་བསྟན་པའི་སྙིང་པོ་བསླབ་པ་གསུམ།
།དེ་དག་ཐོག་མ་ཙུལ་ཁྲིམས་བསླབ་པ་སྟེ།
།དེ་ཡི་གནས་ནི་འདུལ་བ་ཡིན་པར་གསུངས།
The entire teachings of the Victors reside
in the three collections of scripture;
Thus the essence of what they have taught
can be found within the three trainings.
The very first one of all these three
is training in an ethical life,
And its home the Buddhas have spoken to be
the teachings on discipline.
།དེ་ཕྱིར་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་དམ་པའི་ཆོས།
།འདུལ་བའི་ཙུལ་ལ་མང་པོ་བཀོད་པ་ལ།
།བསྟན་པའི་གོ་རིམ་ཤེས་པའི་མཁས་པ་རྣམས།
།ཅི་ཡི་ཕྱིར་ན་དགའ་བ་སྐྱེ་མི་འགྱུར།
This too is why so much of the Dharma,
so high and spoken so pure,
Has by the Buddhas been devoted
to the way of discipline.
It explains as well why all those masters
who understand the order
Of subjects to learn all take delight
in the teachings on discipline.
།ལྷག་མཐོང་ཤེས་རབ་བསླབ་པ་སྐྱེ་བ་ལ།
།ཞི་གནས་ཏིང་འཛིན་དགོས་པའི་མིང་ཏཟམ་སྣང་།
།འདི་ན་རྣམ་དག་ཏིང་འཛིན་སྐྱེ་བ་ལ།
།ཙུལ་ཁྲིམས་བསླབ་པ་དགོས་པའི་གཏམ་ཡང་ནུབ།
The training on perfect concentration,
quietude, must come
Before one can ever the develop the one
on wisdom, the ultimate vision.
Only a trace of this truth can be heard
anymore, and not a peep
On the fact that good concentration can’t come
without first training in ethics.
།ཁས་ལེན་ཏཟམ་ལ་རབ་ཏུ་དཔའ་བ་ཡིས།
།དམ་བཅས་རབ་ཏུ་འདོར་བ་ཕལ་བའི་ཕལ།
།རང་གིས་ཅི་ཏཟམ་ཁས་ལེན་བྱས་པ་ཡི།
།ཙུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་ལ་བརྟཟོན་པ་དམ་པའི་ཙུལ།
Some people find only the courage to pledge
themselves in word to this training,
Then later discard their commitments like trash;
they are lowest in a world of low.
The way of the holy is different; they make
every conceivable effort
In keeping whatever ethical rules
they may have committed to.
།དེ་ལྟར་མཐོང་ནས་ཉེས་པའི་སྒོ་གསུམ་ལ།
།ཡང་དང་ཡང་དུ་རྟོག་པའི་ཤེས་བཞིན་དང་།
།དྲན་དང་བག་ཡོད་ངོ་ཙ་ཁྲེལ་ཡོད་ཀྱིས།
།ལོག་པའི་ལམ་དུ་ཞུགས་པའི་དབང་པོའི་རྟ།
།འབད་པས་འདུལ་བར་བྱེད་པ་དེ་ཡི་ཡིད།
།དགེ་བའི་དམིགས་པ་གང་གང་འདོད་དེ་ལ།
།དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་གནས་པར་གྱུར།
།དེ་ཕྱིར་ཙུལ་ཁྲིམས་ཏིང་འཛིན་རྒྱུ་རུ་བསྔགས།
Once you have realized this fact
you must rely on watchfulness
And awareness; constantly checking all three
of the gateways for any wrong deeds,
Depending as well on a sense of care
and propriety to control
With all your strength the wild horse
of the senses, seeking to keep
This steed from taking you to a path
that leads you all astray.
With this state of mind you’ll be able to hold
your concentration perfectly
Fixed on any virtuous object
at your heart’s content.
Thus is the ethical life commended
for perfect concentration.
།འཆལ་ཁྲིམས་དྲི་མའི་རྙོག་པ་དང་བྲལ་ཞིང་།
།དགེ་བའི་དམིགས་པ་རྣམས་ལས་མི་གྀཡོ་ན།
།དེ་ལ་བདག་མེད་དེ་ཉིད་རབ་ཏུ་གསལ།
།དབ༹ངས་ཤིང་མི་གྀཡོའི་ཆུ་ལ་ཟླ་གཟུགས་བཞིན།
This state of mind is totally free
of the dirt of broken morality,
And is never disturbed or distracted from
the object of goodness you choose;
Therefore suchness, the lack of a self,
is perfectly clear to it,
Just like the moon’s reflection on water
undisturbed and crystal clear.
།དེ་ལྟར་བསླབ་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་གྱི་གནད།
།ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་ཤེས་པ་སྡེ་སྣོད་གསུམ།
།ཤེས་པ་ཉིད་ལ་རག་ལས་དེ་ཡི་ཕྱིར།
།མཁས་པ་བསྟེན་ནས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ལ་བསླབ།
A perfect understanding of all of the
essential points like these
Within the path of the three trainings
depends precisely upon
An understanding of all the three
collections of Buddhist scripture;
Thus you should take yourself to a master
and train in the three collections.
།བསླབས་པའི་དགོས་པ་སྒྲུབ་པ་ཉིད་ཡིན་ཞེས།
།སྨྲ་བའི་དམ་པས་ལན་ཅིག་མིན་པར་གསུང་།
།དེ་ཕྱིར་ཇི་ཏཟམ་ཤེས་པ་དེ་ཏཟམ་ནས།
།ཕྱི་བཤོལ་མི་བྱ་འཕྲལ་ལ་ལག་ཏུ་བླང་།
The greatest teachers of all time
have said, no single time,
That the whole point of the trainings is reaching
actual attainments.
Take then whatever amount of the teachings
you understand so far,
And without procrastination, with speed,
put them to work in your life.
།དེ་དག་ནི་ཙུལ་ཁྲིམས་ལམ་གྱི་རྟཟ་བར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་མཙན་མདོ་ཏཟམ་བཀོད་པ་ཡིན་པས་དེ་དག་ལ་གཅེས་པར་བཟུང་ནས་ཡང་དང་ཡང་དུ་ཆོད་མཛོད། ། ཁྱོད་ཀྱིས་མཐའ་འཁོབ་མི་བཟད་པ་དེར། ། རབ་ཏུ་བྱུང་བ་མང་པོའི་སྡེ་གཏཟུགས་ཤིང་འདུལ་བའི་བཤད་པ་ཡང་བྱེད་པར་ཡོད་གདའ་བ་ཤིན་དུ་ལེགས་པ་ཡིན།
I have written the above lines as just a very brief presentation of the reasons why an ethical way of life is the very basis of the Buddhist path. As such I hope that you will cherish them, and review them again and again. I am extremely pleased by the fact that you have been able to ordain so many individuals, and give so many teachings on discipline, there in what from a Buddhist point of view is a wild and barbarian land.
།སྡོམ་པ་ལེན་པ་ལ་གཏཟོ་བོར་བྱས་ནས་བསྲུང་བ་དང་། ཕྱིར་འཆོས་པའི་ལག་ལེན་མ་ཙུགས་ན། །ཙུལ་ཁྲིམས་དག་པོ་འོང་ཐབས་མེད་པས། ད་དེར་ཉེས་པ་རྣམས་ངོ་ཤེས་པར་བྱས་ནས་ལེགས་པར་བསྲུང་བ་ཅིག་དང་། མི་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་བཞིས་བཅས་པའི་མཙམས་ལས་འདས་ན། བཤགས་བསྡམས་བྱེད་པའི་ཕྱིར་བཅོས་ཀྱི་ལག་ལེན་ཅིག་ཅི་ནས་ཀྱང་ཙུགས་པ་གྱིས་ལ་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པར་འཇོག་པར་མ་བྱེད་པས་ནམ་བྱུང་རེས་ཀྱིས་ཕྱིར་བཅོས་གྱིས་དང་། ངོ་ཙ་ཁྲེལ་ཡོད་དྲན་ཤེས་བཞིན་སོགས་སྐྱེས་ནས་ཙུལ་ཁྲིམས་ཡོངས་སུ་དག་པར་འགྱུར་བ་ཡིན།
If one focusses primarily on the taking of vows, and then fails in the practical aspects of keeping them seriously and restoring them when they are damaged, then there is absolutely no way that one’s practice of the ethical way of life can be pure. As such it is essential that you now go on to help your new monks keep their vows well by learning to identify what constitutes breaking them.
So too you must institute a regular practice of purification and restoration, whereby the monks learn to confess past errors and restrain themselves from future error, in the event that–because of one of the four factors, such as not understanding the vows properly–they should ever transgress them. They must learn never to take it lightly when they break a vow; they must be taught the proper methods of restoring vows in every instance where they are broken. In this way, and through developing a sense of shame and propriety, as well as watchfulness, awareness, and similar tools, they will come to lead a perfectly ethical way of life.
དེ་ལ་ཡང་སྤྱིར་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་ལས་ཕན་ཡོན་འབྱུང་བར་གསུངས་པ་རྣམས་གྲོང་ཁ་འདིངས་པ་ལྟ་བུ་དང་། ཉེས་དམིགས་འབྱུང་བར་གསུངས་པ་རྣམས་བསྡིགས་བསྐུར་བ་ལྟ་བུར་མི༌འཛིན་པར་གཏིང་ཐག་པ་ནས་ངེས་པ་འདྲོངས་པ་ཞིག་དང་། ཁྱད་པར་དུ་ཙུལ་ཁྲིམས་བསྲུངས་པ་དང་མ་བསྲུངས་པའི་ཕན་ཡོན་དང་ཉེས་དམིགས་མང་དུ་བསྒོམས་ནས་ངེས་པ་རྙེད་པ་ཞིག་དགོས་པ་ཡིན། དེ་ལྟར་མ་བྱས་ན་གཞན་ངོ་འམ་རྙེད་བཀུར་གྱི་ཕྱིར་དུ་བསྲུང་བ་ཞིག་འོང་བས་གནད་དུ་མི་འགྲོ།
From an overall point of view, the Buddhas have described certain benefits that derive from virtuous deeds, and serious problems that derive from non- virtuous deeds. We tend to think of the benefits as something that has no relevance until we are lying on our deathbed. And we view the descriptions of the problems as though they were some kind of veiled threat. We should rather try to develop, in the very depths of our hearts, the recognition that they are absolutely true.
In a more specific sense, we must meditate extensively upon the benefits of maintaining an ethical way of life, and upon the serious problems of failing to maintain such a code. This will bring us to a full recognition of their truth. Should we fail to do so, and if keeping up this ethical way of life becomes for us something motivated only by a concern about how we look to others, or about the honor and gifts we might obtain thereby, then the real point of ethics is lost.
།དེ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྒྲུབ་པའི་གེགས་ནི་ཙེ་འདིའི་བྱ་བ་ལྷུར་ལེན་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ཙེ་འདིར་རིང་དུ་སྡོད་པར་མཐོང་བ་ལས་ཡིན་ཞིང་། དེའི་གཉེན་པོར་གང་ལས་ཀྱང་འཆི་བ་དྲན་པ་ཟབ་པ་ཡིན་པས་འཆི་བ་ཡང་ཡང་དུ་བསྒོམ་དགོས་པ་ལགས།
The obstacle that prevents us from leading an ethical way of life for the right reasons is our enthusiasm for the activities of our present rebirth. And this in turn comes from viewing our present life as though it were a place where we are going to be spending some substantial amount of time. The most profound cure for this way of thinking is to maintain, on many levels, an awareness of our coming death. As such it is absolutely essential that you meditate, again and again, on the fact that you will die.
མདོར་ན་ལས་འབྲས་མི་སླུ་བ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཁྱད་ཆོས་ཡིན་པས། དྲན་པ་ཉེར་གཞག།ལས་བརྒྱ་པ། རྟོགས་བརྗོད་བརྒྱ་པ། མཛངས་བླུན། ལུང་གི་རྒྱུད་གླེང་རྣམས་དང་། གཞན་ཡང་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་མང་དུ་བལྟས་ནས་ལས་འབྲས་ལ་ངེས་པ་ཅི་བརྟན་བྱས་ཏེ། ངན་པའི་ལས་སྔར་བསགས་པ་རྣམས་སྟོབས་བཞིས་འདག་ངེས་སུ་སྦྱོང་བ་དང་། གསར་དུ་འཇུག་པའི་སྒོ་རྣམས་འཕྲོ་ཆོད་ངེས་སུ་སྡོམ་པ་དང་། བཟང་པོའི་ལས་སྔར་བྱས་རྣམས་སྨོན་ལམ་རླབས་པོ་ཆེས་རྒྱ་ཆེར་སྤེལ་བ་དང་། སྔར་མ་སྐྱེས་པ་རྣམས་ཕྱོགས་རེ་ཏཟམ་གྱིས་ཆོག་ཤེས་མི་བྱས་པར་སྒོ་སྣ་ཙོགས་ནས་བསྐྱེད་དགོས་པ་ཡིན།
In a nutshell, the ability to perceive in detail the infallible workings of the deeds we do and the consequences we reap is a quality which is unique to beings who are omniscient. As such we must refer constantly to such scriptures as the Sutra on Awareness, the Hundred Deeds, the Hundred Stories of Past Lives, the Sutra on the Wise and Foolish, the Accounts of Scripture, and a wide variety of other sutras and classical commentaries.
By doing so we can make our recognition of the laws of karma and its consequences ever more firm. We must purify the bad karma we have collected in the past, until we reach the point where we are sure it has been erased. We must restrain ourselves from engaging in any new bad karma, until we reach the point where we are sure we have discontinued this behavior completely.
We must take the good karma we have been able to accomplish so far, and multiply its power through highly effective kinds of prayer. We must look at the good karma we have not yet been able to accomplish, and make it happen, not through any limited kinds of activity, but rather through a whole variety of different means.
དེ་དག་ཅི་འདྲ་ཞིག་བྱེད་ཀྱང་དངོས་སམ་ཆ་མཐུན་ཏཟམ་ཡིན་ཀྱང་བླའི། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཤིག་གིས་ཟིན་པར་བྱས་ནས་བྱེད་པ་གནད་དུ་ཆེ་བ་ལགས། རྒྱལ་བས་མདོ་རྒྱུད་དུ་མར༌བསྔགས་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ལྟ་བ་ནི་མཙན་མར་འཛིན་པའི་དམིགས་གཏད་ཐམས་ཅད་འཇིག་པས། ཡོད་པ་དང་མེད་པའི་མཐའ་སྤོང་ལ། ལས་དང་འབྲས་བུ་ལ་ངེས་པ་གཏིང་ནས་རྙེད་པའི་གྲོགས་བྱས་ནས། དགེ་མི་དགེ་ཕྲ་མོ་ནས་འདོར་ལེན་བྱེད་པས་ཡོད་པ་དང་ཆད་པའི་མཐའ་སྤོང་བ་ཞིག་ཡིན་ན།
Whatever of the above we may be able to carry out, it will all be infinitely more effective if we can learn to do it while keeping our minds soaked in the wish for enlightenment, whether in its full form, or even just in some partial form.
Remember too that the victorious Buddhas have recommended in countless open and secret scriptures that we seek the correct view of emptiness, the one that absolutely destroys every tendency to grasp to indications as objects themselves.
This then allows us to avoid the two extremes of thinking either that things exist independently, or that – if they don’t exist independently -they cannot exist at all. A well-founded grasp of the laws of karma and its consequences complements correct view; the very activity of being extremely careful to do the right thing in the arena of good and bad deeds, down to the smallest detail of our lives, gives us the ability to eliminate in ourselves entirely the two extremes of thinking “everything exists” and “nothing can exist.”
།སེམས་ཅན་ཕལ་ཆེར་ཡང་ན་ནི་སྟོང་པ་གཤིས་ལ་གྲུབ་པའི་རྟག་པ་དང་། ཡང་ན་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ཐམས་ཅད་འཇིག་པའི་ཆད་པར་འཛིན་པ་ཞིག་འོང་བས་ཤིན་ཏུ་རྟོགས་པར་དཀའ་ཞིང་། རྟོགས་ནའངསྟོན་པའི་སྣོད་དུ་གྱུར་པ་ཤིན་ཏུ་ཉུང་། དེ་བས་ན་གནས་འདི་ལ་མོས་པ་ནི། དེ་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་བསག་སྦྱང་དང་། སྨོན་ལམ་མང་དུ་བྱ་ཞིང་དེ་ལ་མཁས་པའི༌བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་དང་། དེའི་གཞུང་ལ་འདྲིས་པར་བྱ་ཞིང། ཅུང་ཟད་ཏཟམ་ལ་ཆོག་ཙོད་མི་གཟུང་བར་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དཔྱད་པ་ཞིབ་པར་བྱ་སྟེ་འཙོལ་དགོས་པ་ཡིན།
The vast majority of beings fall into one of two traps. Some have a misconception about things that are in nature empty which would necessitate their being unchanging. Others have a misconception which would obviate the entire way in which deceptive reality exists; which would necessitate the end of these very objects. The actual truth therefore is extremely difficult to perceive, and even among those who have the capacity to do so there are infinitely few who could ever become a vessel worthy to receive the teachings. Therefore anyone who has any hope of seeing these things must first address the causes that would bring it about; they must accumulate the power of good deeds and purify their bad deeds, and make a great many holy prayers. They must take themselves properly to a spiritual guide who is a master of these things, and acquaint themselves well with the scriptures that describe them. Finally they must seek the truth by using their intellect to examine closely every point, and never be satisfied with only a rough or incomplete understanding.
དེ་ལྟར་ན་བཤད་མ་ཐག་པ་རྣམས་ཀྱི་དོན་སྒོམ་པ་དང་འཆད་ཉན་སྤེལ་མར་མཛད་ན་གོ་པའི་ངེས་པ་ཆེར་འགྲོ་བ་དང་། ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཉེན་པོར་འགྲོ་བ་གཉིས་ཀ་འོང་བ་ལགས་པས་དེ་བཞིན་དུ་བགྱིད་པར་ཞུ།
Your understanding of, and conviction in, all the points I have just explained will continue to increase if you alternate your time between meditating upon them and studying them formally. This same practice will simultaneously begin to work as a cure for all your mental afflictions. As such I entreat you to practice this way.
།གཅིག་ཏུ་བདེ་གཤེགས་བསྟན་ལ་གུས།
།རྣམ་དཔྱོད་ནུས་པ་མི་དམན་ཞིང་།
།སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་རྗེས་སུ་སློབ།
།བློ་ལྡན་ངག་དབང་གྲགས་པ་ཁྱོད།
།ཁོ་བོས་སྨྲས་པའི་རྗེས་སུ་ཞུགས་ཤིག་དང་།
།ཙེ་རབས་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་དང་སྨོན་ལམ་ཀུན།
།མཙུངས་པར་སྤྱད་དེ་ནམ་ཞིག་སངས་རྒྱས་ཙེ།
།བདུད་རྟཟིའི་བགོ་བཤའ་ཐོག་མར་སྦྱིན་པར་བྱ།
Your respect for the word of Those Gone to Bliss
Is complete, and your intellect’s power imposing;
You walk in the footsteps of mighty beings
With wisdom, my Ngawang Drakpa.
Come now, follow the things I’ve taught you,
Make in your lives your deeds and prayers
Match mine, and on our enlightenment day
I’ll give you the first sip of deathlessness.
།ཞེས་པ་འདི་ནི་ཡང་དག་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཙ་ཁོ་བ་མཁས་ཆེན་ངག་དབང་གྲགས་པས། ཤར་རྒྱལ་མོ་རོང་དུ་སྔོན་མེད་པའི་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་སྡེ་ཁྱད་པར་ཅན་བཏཟུགས་ནས་ཕྲིན་ཡིག་སྤྲིངས་བྱུང་བའི་ལན་དུ་མང་དུ་ཐོས་པའི་དགེ་སློང་བློ་བཟང་གྲགས་པའི་དཔལ་གྱིས། ཨཨེའི་ས་ཕྱོགས་དབེན་གནས་ཏེའུ་ར་ནས་སྤྲིངས་པ་དགེ་ལེགས་སུ་གྱུར་ཅིག།
The above is an epistle written to that great master of Tsako, the pure spiritual guide known as Ngawang Drakpa. It constitutes a reply to a communication from him describing how he had founded a very special group of monks by ordaining a number of disciples in the eastern land of Gyalrong, something that had never been done before. The reply itself was composed by the glorious monk Lobsang Drakpa (Je Tsongkapa), and dispatched from his place of retreat named Teura, near the place called Eisa. May goodness ever increase!
